Kamus-ı Muhit - الوحشي maddesi

اَلْوَحْشِيُّ [el-vaḩşiyy] (yâ-yı müşeddede ile) وَحْشٌ [vaḩş] lafzının müfredidir ki zikr olundu. Ve her şey΄in sağ cânibine, ʹalâ-kavlin sol cânibine ıtlâk olunur. Şârih der ki Ezherî dedi ki وَحْشِيٌّ [vaḩşiyy] insândan mâ-ʹadâ cemîʹ hayvânın sağ cânibine denir ki oradan râkib rükûb eylemez ve hâlib sütünü halb eylemez. Ve إِنْسِيٌّ [insiyy] sol cânibine denir. Ve Ebû ʹUbeyd nakline göre وَحْشِيٌّ [vaḩşiyy] râkibin rükûb ve hâlibin halb eylediği cihete denir, zîrâ dâbbe o cihetten teneffür ile sağ cânibe firâr eder. Ezherî bu kelâmı tahti΄e eyledi. Ve İbn Enbârî dedi ki dâbbeye rükûb ve halb için sol cihetinden varılmakla ondan teneffür ile mevziʹ-i emn olan eymen tarafına firâr eder, onun için cânib-i eymene وَحْشِيٌّ [vaḩşiyy] ıtlâk olunur. Kezâlik وَحْشِيُّ الْيَدِ وَالْقَدَمِ sâhibine mukbil olmayan cihetidir ve إِنْسِيٌّ [insiyy] mukbil olan cihetidir. Pes mü΄ellifin ihtilâf üzere zikri kavleyn-i mezkûreyne mebnîdir. İntehâ. Ve وَحْشِيُّ الْقَوْسِ [vaḩşiyyu’l-ḵavs] yayın arka tarafıdır, niteki إِنْسِيُّ الْقَوْسِ [insiyyu’l-ḵavs] ok atan kimseye teveccüh eden tarafına ıtlâk olunur. Ve Vaḩşî b. Ḩarb ashâbdandır; Ḩabeşiyyü’l-asl olup Cubeyr b. Muṯʹim’in kölesi idi. Şeref-yâb-ı İslâm olmazdan mukaddem Hazret-i Ḩamza’yı şehîd edip baʹde’l-İslâm iddiʹâ-yı nübüvvet eden Museylimetu’l-Kežžâb nâm laʹîni katl eyledi.

Vankulu Lugatı - الوحشي maddesi

اَلْوَحْشِيُّ [el-vaḩşiyy] (vâv’ın fethi ve ḩâ’nın sükûnuyla ve âhirinde yâ’nın teşdîdiyle) Hayvânât maʹnâsına olan وَحْشٌ [vaḩş]ın vâhidi, وُحُوشٌ [vuḩûş]tan bir ferd maʹnâsına; yukâlu: حِمَارُ وَحْشٍ بِالْإِضَافَةِ وَحِمَارٌ وَحْشِيٌّ Ve her nesnenin sağ cânibine وَحْشِيٌ [vaḩşiyy] derler, Ferrâ rivâyeti üzere. Ve Aṡmaʹî kavli üzere وَحْشِيٌّ [vaḩşiyy] sol cânibe derler ve yayın وَحْشِيٌّ [vaḩşiyy] olan cânibi arkasıdır, إِنْسِيٌّ [insiyy]i onu çeken kimseye teveccüh eden cânibidir.