اَلْوَهْبُ [el-vehb] (نَهْبٌ [nehb] vezninde) ve
اَلْوَهَبُ [el-veheb] (تَعَبٌ [taʹab] vezninde) ve
اَلْهِبَةُ [el-hibet] (عِدَةٌ [ʹidet] vezninde) Bağışlamak maʹnâsınadır; yukâlu: وَهَبَ الشَّيْءَ لَهُ كَوَدَعَهُ وَهْبًا وَوَهَبًا وَهِبَةً إِذَا أَعْطَاهُ بِلاَ عِوَضٍ وَلاَ تَقُلْ وَهَبَكَهُ أَوْ حَكَاهُ أَبُو عَمْرٍو عَنْ أَعْرَابِيٍّ Mü΄ellif ibtidâ كَوَدَعَهُ misâliyle “و،هـ،ب” mâddesi dahi bâb-ı sâlisten olduğunu işʹâr eylemiştir. Sâhib-i Miṡbâḩ’ın beyânına göre “و،د،ع” mâddesi fi’l-asl bâb-ı sânîden olmakla muzâriʹinde vâv beyne yâ΄in ve kesretin vâkiʹ olmakla vâv sâkıt olmuştur. Baʹdehu harf-i halk için ʹaynü’l-fiʹli meftûh kılınmıştır. Pes “و،هـ،ب” mâddesi dahi o gûnedir. Sâniyen “و،هـ،ب” mâddesi mefʹûl-i evvele lâm vâsıtasıyla müteʹaddî olmakla sılasız mefʹûleyne taʹdiye ile وَهَبَكَهُ demekten menʹ eylemiştir. Ve baʹzılar, Ebû ʹAmr b. el-ʹAlâ΄ bir Aʹrâbîden إِنْطَلِقْ مَعِي أَهَبْكَ نَيْلاً ʹibâretini rivâyet eylediğini nakl eylemiştir.
اَلْوَهْبُ [el-vehb] ve
اَلْوَهَبُ [el-veheb] (bi’t-teskîn ve’t-tahrîk) ve
اَلْهِبَةُ [el-hibet] (hâ’nın kesriyle) Bağışlamak.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı