Kamus-ı Muhit - جزء maddesi

الْجُزْءُ [el-cuz΄] (cîm’in zammı ve zâ-yı muʹcemenin sükûnuyla) Bir nesnenin bir pâresine ve bir bölüğüne denir, بَعْضٌ [baʹḋ] maʹnâsına. Cîm’in fethiyle de lügattir. Cemʹi أَجْزَاءٌ [eczâ΄] gelir; yukâlu: هُوَ جُزْءٌ مِنْهُ أَيْ بَعْضٌ Ve

جُزْءٌ [Cuz΄] (cîm’in zammıyla) Bir mevziʹ adıdır. Ve bir kumluk adıdır. Ve

جَزْءٌ [cez΄] (cîm’in fethiyle) masdar olur, bölük bölük bölmek, قَسَّمَ [ḵasseme] maʹnâsına; yukâlu: جَزَأَ الشَّيْءَ جَزْءًا مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ إِذَا قَسَّمَهُ أَجْزَاءً Ve kanâʹat ve iktifâ eylemek maʹnâsınadır; yukâlu: جَزَأَ بِالشَّيْءِ إِذَا اكْتَفَى بِهِ Ve bir nesneyi pekiştirip muhkem eylemek maʹnâsınadır, düğümü muhkem çekip bağlamak gibi; yukâlu: جَزَأَ الشَّيْءَ إِذَا شَدَّهُ Ve devâbb ve mevâşî ter ü tâze çayır otlamakla onunla su içmekten iktifâ ve istignâ eylemek maʹnâsınadır; yukâlu:جَزَأَتِ الإِبِلُ بِالرُّطْبِ عَنِ الْمَاءِ وَجَزِئَتْ جَزْءًا مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ وَالرَّابِعِ إِذَا قَنِعَتْ Ve

جُزْءٌ [cuz΄] (cîm’in zammıyla) Veled-i ünsâya yaʹnî kız evlâdına ıtlâk olunur ki oğlan mukâbilidir; ve minhu kavluhu taʹâlâ: ﴿وَجَعَلُوا لَهُ مِنْ عِبَادِهِ جُزْءًا﴾ أَيْ إِنَاثًا Yaʹnî “Melâ΄ikeyi benât-ı Ḣudâ iʹtikâd ettiler.”

Vankulu Lugatı - جزء maddesi

اَلْجُزْأَةُ [el-cuz΄et] Bıçağın ve bizin ve ona benzer nesnenin sapı, deste-i kârd ve deste-i direfş maʹnâsına. Ve

جَزْءٌ [Cez΄] (bi-fethi’l-cîm ve sukûni’z-zây) Bir recülün ismidir.