Kamus-ı Muhit - قوارع القرآن maddesi

اَلْقَارِعَةُ [el-ḵâriʹat] Kıyâmete ıtlâk olunur. Kâle’ş-şârih ve minhu kavluhu taʹâlâ: ﴿اَلْقَارِعَةُ مَا الْقَارِعَةُ وَمَا أَدْرَيكَ مَا الْقَارِعَةُ﴾ أَيِ الْقِيَامَةُ تَقْرَعُ بِالْأَهْوَالِ Ve serâyâ-yı hazret-i nebevî ʹaleyhi’s-selâmdan bir seriyyeye ıtlâk olunur. Seriyye Resûl-i ekrem ʹaleyhi’s-selâm hazretlerinin gazâ için bir tarafa irsâl buyurdukları ʹaskerden ʹibârettir; ve minhu kavluhu taʹâlâ: ﴿وَلاَ يَزَالُ الَّذِينَ كَفَرُوا تُصِيبُهُمْ بِمَا صَنَعُوا قَارِعَةٌ﴾ أَوْ مَعْنَاهُ دَاهِيَةٌ تَفْجَؤُهُمْ Yaʹnî onlara ʹamelleri sebebiyle yâhûd ʹamellerine mukâbil nâgehânî zuhûr eden âfet ve dâhiye isâbet eder. Ve قَارِعَةٌ [ḵâriʹat]ın cemʹi قَوَارِعُ [ḵavâriʹ]dir. Ve

قَوَارِعُ الْقُرْآنِ [ḵavâriʹu’l-ḵur΄ân] Şol âyât-ı kerîmeden ʹibârettir ki onu kırâ΄at edenler, şeyâtîn ve ins ve cinn mazarratından emîn olurlar, gûyâ ki onları karʹ eder, âyete’l-kürsî ve muʹavvizeteyn ve sûre-i yâsîn ve sûre-i mülk gibi; ve tekûlu’l-ʹArab: نَعُوذُ بِاللهِ مِنْ قَوَارِعِ فُلاَنٍ أَيْ مِنْ قَوَارِصِ لِسَانِهِ Yaʹnî “Filânın kalbi قَرْعٌ [ḵarʹ] yaʹnî ledg ve cerh edici kelimâtından Hudâ’ya sığınırız.”

Vankulu Lugatı - قوارع القرآن maddesi

اَلْقَوَارِعُ [el-ḵavâriʹ] (ḵâf’ın fethi ve râ’nın kesriyle) Cemʹi, قَارِعَةٌ [ḵâriʹat]lar maʹnâsına; yukâlu: قَرَعَتْهُمْ قَوَارِعُ الدَّهْرِ أَيْ أَصَابَتْهُمْ عَلَى مَا مَرَّ Ve yukâlu: نَعُوذُ بِاللهِ مِنْ قَوَارِعِ فُلَانٍ وَلَوَاذِعِهِ وَقَوَارِصِ لِسَانِهِ Ve لَوَاذِعُ [levâžiʹ] žâl-ı muʹceme ve ʹayn-ı mühmele ile dille yakmak maʹnâsınadır. Ve قَوَارِصُ [ḵavâriṡ] ḵâf’la ve ṡâd-ı mühmele ile kelimât-ı mûziyedir. Ve

قَارِعَةُ الدَّارِ [ḵâriʹatu’d-dâr] Evin meydânıdır, sâha-i dâr maʹnâsına. Ve

قَارِعَةُ الطَّرِيقِ [ḵâriʹatu’ṯ-ṯarîḵ] Tarîkin aʹlâsıdır. Ve

قَوَارِعُ الْقُرْآنِ [ḵavâriʹu’l-Ḵur΄ân] Şol âyetlerdir ki onu insten yâhûd cinnden havf ettikte tilâvet ederler, âyetü’l-kürsî gibi meselâ, gûyâ ki şeytânı قَرْعٌ [ḵarʹ] ettiği için قَوَارِعُ [ḵavâriʹ] denmiştir.