اَلْقَيْظُ [el-ḵayż] (غَيْظٌ [ġayż] vezninde) Yaz mevsiminin samîm ve hâlis hengâmına denir ki harâretin galeyânı vaktidir; Ülker’in tulûʹundan Süheyl yıldızının tulûʹuna kadar müddettir, hazîrân ve temmûz ayları olacaktır. Cemʹi أَقْيَاظٌ [aḵyâż] ve قُيُوظٌ [ḵuyûż]dur; tekûlu: أَقَمْنَا بِهِ فِي الْقَيْظِ وَهُوَ صَمِيمُ الصَّيْفِ Ve
قَيْظٌ [ḵayż] Masdar olur, gün pek ıssı olmak maʹnâsına; tekûlu: قَاظَ يَوْمُنَا يَقِيظُ قَيْظًا إِذَا اشْتَدَّ حَرُّهُ Ve mevsim-i mezbûrda bir mekânda mukîm olmak maʹnâsınadır; yukâlu: قَاظَ الْقَوْمُ بِالْمَكَانِ إِذَا أَقَامُوا بِهِ قَيْظًا
اَلْقَيْظُ [el-ḵayż] (ḵâf’ın fethi ve yâ’nın sükûnuyla) Yaz gününün ıssısıdır, حَمَارَّةُ الصَّيْفِ maʹnâsına ki ḩâ-i mühmelenin fethi ve râ’nın teşdîdiyledir. Ve
قَيْظٌ [ḵayż] Yaz gününde bir mekânda mukîm olmağa dahi derler; yukâlu: قَاظَ بِالْمَكَانِ إِذَا أَقَامَ بِهِ فِي الصَّيْفِ Ve gün gâyet ıssı olmağa dahi derler; yukâlu: قَاظَ يَوْمُنَا إِذَا اشْتَدَّ حَرُّهُ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı