اَلْآيَةُ [el-âyet] (حَالَةٌ [ḩâlet] vezninde) ʹAlâmet ve nişân maʹnâsınadır; yukâlu: بِهِ آيَةُ كَذَا أَيْ عَلَامَتُهُ Ve bir nesnenin şahs ve kâlıbına denir; tekûlu: رَأَيْتُ آيَةَ رَجُلٍ أَيْ شَخْصَهُ Ve bunun vezni فَعْلَةٌ [faʹlet]tir ki aslı أَوْيَةٌ idi yâhûd فَعَلَةٌ [faʹalet]tir fetehâtla yâhûd فَاعِلَةٌ [fâʹilet]tir ki aslı آيِيَةٌ idi lâm’ı zâ΄il oldu; cemʹi آيَاتٌ [âyât] ve آيٌ [ây] gelir hâ’sız ve آيَايٌ [âyây] gelir yâ’yla ve cemʹü’l-cemʹi آيَاءُ âyâ΄] gelir. Ve
آيَةٌ [âyet] ʹİbret maʹnâsına gelir; bunun cemʹi آيٌ [ây] gelir hâ’sız. Ve emâre maʹnâsınadır ki bir nesneye delâlet edip yakîn ifâde eden şey΄ ve hâl ve keyfiyyetten ʹibârettir; yukâlu: عَرَفْتُهُ مِنْ آيَتِهِ أَيْ مِنْ أَمَارَتِهِ Ve آيَةُ الْقُرْآنِ [âyetu’l-Ḵur΄ân] kitâb-ı kerîmden muttasılu’l-maʹnâ kelâm-ı şerîfe ıtlâk olunur inkıtâʹına kadar ki cümle menzilinde olur.
اَلْآيَاتُ [el-âyât] (kezâlik hemzenin meddiyle) Cemʹi. Ve
آيَةٌ [âyet] Bir kimsenin şahsına dahi derler; tekûlu: رَأَيْتُ آيَةَ الرَّجُلِ أَيْ شَخْصَهُ Ve
آيَةٌ [âyet] Cemâʹat maʹnâsına da gelir; tekûlu: خَرَجَ الْقَوْمُ بِآيَتِهِمْ أَيْ بِجَمَاعَتِهِمْ لَمْ يَدَعُوا وَرَاءَهُمْ شَيْئًا Ve
آيَةٌ [âyet] Kitâbullâhtan olan cemâʹat-i hurûfa dahi ıtlâk olunur.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı