اَلسُّفَّةُ [es-suffet] (sîn’in zammıyla قُفَّةٌ [ḵuffet] vezninde) Hurmâ yaprağından örülmüş zenbîl mikdârı yâhûd büyük sepet ve deng mikdârı zarfa denir ki ehl-i muʹâmele onu beynlerinde mikdâr-ı maʹhûd ittihâz ederler; yukâlu: أَعْطَاهُ سُفَّةً مِنْهُ وَهِيَ مَا يُسَفُّ مِنَ الْخُوصِ وَجُعِلَ مِقْدَارَ الزَّبِيلِ أَوِ الْجُلَّةِ Ve buğday makûlesinden bir avuç nesneye denir; tekûlu: أَخَذْتُ مِنْهُ سُفَّةً أَيْ قَبْضَةً Ve nisvân-ı ʹArabın bir gûne saç bağlarına denir ki onunla saçlarını birbirine bend ve peyvend ederler; ve minhu hadîsu’n-Neḣaʹî: “كَرِهَ أَنْ يُوصَلَ الشَّعْرُ وَقَالَ لاَ بَأْسَ بِالسُّفَّةِ وَلَمْ يَكْرَهْهُ” وَهِيَ شَيْءٌ مِنَ الْقَرَامِلِ تَصِلُ بِهَا الْمَرْأَةُ شَعْرَهَا Ve gubâr olmuş devâya denir.
اَلسُّفَّةُ [es-suffet] (sîn’in zammıyla) Bir nesneden bir pâre; yukâlu: سَفَّةٌ مِنَ السَّوِيقِ أَيْ حَبَّةٌ مِنْهُ وَقَبْضَةٌ Ve حَبَّةٌ [ḩabbet] ḩâ-i mühmele ile kıtʹa maʹnâsınadır.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı