اَلتُّخُومُ [et-tuḣûm] (tâ’nın ve ḣâ-yı muʹcemenin zammıyla) İki arzın beynini fasl eden sınıra denir, Fârisîde merz derler, gerek nişân-ı mansûb ve gerek hadd-i muʹayyen olsun. Ve bu mü΄ennestir;cemʹi تُخُومٌ [tuḣûm] gelir müfredi gibi ve تُخُمٌ [tuḣum] gelir,عُنُقٌ [ʹunuḵ] vezninde ve ʹalâ-kavlin تُخُومٌ [tuḣûm] cemʹdir, müfredi تُخْمٌ [tuḣm]dur tâ’nın zammıyla, kezâlik تَخْمٌ [taḣm] ve تَخُومَةٌ [teḣûmet]tir tâ’ların fethiyle. Ve
تُخُومٌ [tuḣûm] İnsânın murâd ve dil-hâhı olan hâle denir.
اَلتُّخُومُ [et-tuḣûm] (zammeteynle) Cemʹi, فَلْسٌ [fels]le فُلُوسٌ [fulus] gibi. Ve Ferrâ΄ eyitti: تُخُومٌ [tuḣûm] sınırlara derler, حُدُودٌ [ḩudûd] maʹnâsına, تَخْمٌ [taḣm]in cemʹi olmak üzere, nitekim mürûr etti ve nitekim baʹzı şâʹirin şiʹrinde vâkiʹ oldu. Ve İbnu’s-Sikkît eyitti: Vâkiʹ olan تُخُومٌ [tuḣûm]dur tâ’nın fethi ve ḣâ’nın zammı ve meddiyle ki cemʹi تُخُمٌ [tuḣum] gelir zammeteynle, صَبُورٌ [ṡabûr] ile صُبُرٌ [ṡubur] gibi, Ebû ʹAmr’dan istimâʹ olunduğu üzere.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı