Kamus-ı Muhit - التحية maddesi

اَلتَّحِيَّةُ [et-teḩiyyet] (تَقِيَّةٌ [teḵiyyet] vezninde) Selâm maʹnâsınadır ki bir adama سَلَامٌ عَلَيْكُمْ demekten ʹibârettir; yukâlu: حَيَّاهُ تَحِيَّةً أَيْ سَلَّمَهُ سَلَامًا Mü΄ellif Baṡâ΄ir’de dedi ki fi’l-asl تَحِيَّةٌ [teḩiyyet] bir adama حَيَّاكَ اللهُ diye duʹâ eylemek maʹnâsınadır ki عَمَّرَكَ اللهُ وَأَحْيَاكَ demektir, baʹdehu mâdde-i تَحِيَّةٌ [teḩiyyet] olan selâm makûlesi duʹâda istiʹmâl olundu. Bu cihetten cemʹinde تَحِيَّاتٌ [teḩiyyât] ve تَحَايَا [teḩâyâ] denir. Ve

تَحِيَّةٌ [teḩiyyet] Bekâ΄ ve mülk maʹnâlarına, kezâlik bir adama bekâ΄ ile ve mülk ile duʹâ eylemek maʹnâlarına istiʹmâl olunur; ve minhu: اَلتَّحِيَّةُ لِلَّهِ أَيِ الْبَقَاءُ أَوِ الْمُلْكُ Pes burada ism mevkiʹindedir; ve yukâlu: حَيَّاكَ اللهُ تَحِيَّةً أَيْ أَبْقَاكَ أَوْ مَلَّكَكَ ve

تَحِيَّةٌ [teḩiyyet] Bir nesneye pek yaklaşmak maʹnâsına müstaʹmeldir, gûyâ ki ona selâm verir gibi olur; yukâlu: حَيَّا الْخَمْسِينَ إِذَا دَنَا مِنْهُ Mütercim der ki تَحِيَّةٌ [teḩiyyet]in nisbetinde تَحَوِيٌّ denir, ictimâʹ-ı yâ΄ât için yâ’nın biri vâv’a kalb olunup ve kelime رَمِيَّةٌ [remiyyet] mâddesinde icrâ olundu.

Vankulu Lugatı - التحية maddesi

اَلتَّحِيَّةُ [et-teḩiyyet] (tâ’nın fethi ve ḩâ’nın kesri ve yâ’nın teşdîdiyle) Mülk maʹnâsına. Ve bunda idgâm olundu تَفْعِلَةٌ [tefʹilet] vezni üzere olup hâ΄-i te΄nîs lâzım olduğuna binâ΄en; yukâlu: حَيَّاكَ اللهُ أَيْ مَلَكَكَVe minhu kavluhum: اَلتَّحِيَّاتُ لِلَّهِ أَيِ الْمُلْكُ لِلَّهِ Ve bu Yaʹḵûb rivâyetidir.