اَلرَّبَاجِيُّ [er-rebâciyy] (râ’nın fethi ve bâ’nın tahfîfiyle) Şol vücûdu iri ve yakışıksız ve galîz kimseye denir ki menzili karye ile bâdiye beyninde ola. Baʹzı nüshada اَلضَّخْمُ الْجَافِي ve baʹzında اَلضَّخْمُ وَالْجَافِي ʹunvânında mersûm olmakla nüshâ-i sâniyeye göre mutlakan iri ve galîz ve dızman kişiye, kezâlik kaba ve galîz ve nâ-tırâş olup beyne’l-karye ve’l-bâdiye ikâmet-güzîn olan kişiye denir. Ve’l-hâsıl mü΄ellif اَلرَّبَاجِيُّ اَلضَّخْمُ الْجَافِي وَفِي بَعْضِ النُّسَخِ وَالْجَافِي الَّذِي بَيْنَ الْقَرْيَةِ وَالْبَادِيَةِ ʹibâretiyle resm eylemekle o gûne terceme olundu. Lâkin bu ʹibârede çendân zâ΄ika olmamakla bi’z-zarûret husûsan Ṡiḩâḩ’ta رَجُلٌ رَبَاجِيٌّ يَفْخَرُ بِأَكْثَرَ مِنْ فِعْلِهِ ʹibâretiyle mersûm olmakla kavli fiʹline gâlib olan lâfçı kimse olmuş olur. Hülâsa bu makâm müşevveş ve bî-nizâmdır. Ve lafz-ı mezbûr zâhiren rebâce-i mezkûre’ye mensûbdur. Pes mü΄ellife göre ne şehrî ve ne bedevî olmakla iki tarafın töresinden olmamağın bir maʹcûn-ı sakîl ve bî-râbıta ve vahîm şahs olur.
اَلرَّبَاجِيُّ [er-rebâciyy] (râ’nın fethi ve cîm’in kesri ve yâ’nın teşdîdiyle) Şol kimsedir ki elinden gelenden ziyâde övüne; yukâlu: رَجُلٌ رَبَاجِيٌّ يَفْخَرُ بِأَكْثَرَ مِنْ فِعْلِهِ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı