Kamus-ı Muhit - الرباني maddesi

اَلرَّبَّانِيُّ [er-rabbâniyy] (râ’nın fethi ve bâ’nın teşdîdiyle) Müte΄ellih ve müteʹabbid ve ʹârif-billâh olan adama denir. قَالَ مُحَمَّدُ بْنُ الْحَنَفِيَّةِ لَمَّا مَاتَ عَبْدُ اللهِ بْنُ عَبَّاسٍ اَلْيَوْمَ مَاتَ رَبَّانِيُّ هَذِهِ اْلأُمَّةِ وَهُوَ الْمُتَأَلِّهُ الْمُتَعَبِّدُ الْعَارِفُ بِاللهِ عَزَّ وَجَلَّ Ve

رَبَّانِيٌّ [Rabbâniyy] Baʹlebek kasabasında meşâyıh-ı sûfiyyeden Muḩammed b. Ebi’l-ʹAlâ΄ lakabıdır. Ve

رَبَّانِيٌّ [rabbâniyy] Habr yaʹnî ʹâlim ve dânâ kimseye ıtlâk olunur. Maʹlûm ola ki lafz-ı mezbûre رَبَّانٌ [rabbân] lafzına mensûbdur ki faʹlân vezninde sıfattır. Faʹlân vezni ekserî meksûru’l-ʹayn olan فَعِلَ [faʹile] bünyesinden masûg olur, عَطْشَانُ [ʹaṯşân] ve سَكْرَانُ [sekrân] gibi. Ve baʹzen meftûhu’l-ʹayn olan فَعَلَ[faʹale] bünyesinden binâ olunur, نَعْسَانُ [naʹsân] gibi. Mâ-nahnu fîhi şıkk-ı sânîdendir. Ve ʹinde’l-baʹz رَبَّانِيٌّ [rabbâniyy], رَبٌّ [Rabb]a mensûb demektir, إِلَهِيٌّ [ilâhiyy] gibi. Elif ve nûn’u لِحْيَانِيٌّ [Liḩyâniyy] ve شَعْرَانِيٌّ [Şaʹrâniyy] kabîlindendir ki tagyîr-i neseb içindir, mübâlagayı mutazammındır; ʹalâ-kavlin رَبَّانِيٌّ [rabbânyyi] kelimesi lafz-ı Süryânîdir.

Vankulu Lugatı - الرباني maddesi

اَلرَّبَّانِيُّ [er-rabbâniyy] (râ’nın fethi ve bâ’nın ve yâ’nın teşdîdiyle) ʹÂbid ve ʹârif billâh olan kimse. Kâlallâhu subhânehu ve taʹâlâ: ﴿كُونُوا رَبَّانِيِّنَ﴾ (آل عمران 79)