اَلنَّادِمُ [en-nâdim] ve
اَلنَّدْمَانُ [en-nedmân] (سَكْرَانُ [sekrân] vezninde) Peşîmân adama denir. نَدْمَانٌ [nedmân]ın cemʹi نَدَامَى [nedâmâ] gelir سَكَارَى [sekârâ] ve نَادِمٌ [nâdim]in cemʹi نِدَامٌ [nidâm] gelir, كِتَابٌ [kitâb] vezninde ve نُدَّامٌ [nuddâm] gelir زُنَّارٌ [zunnâr] vezninde. Ve
نَدْمَانٌ [nedmân] نَدِيمٌ [nedîm] maʹnâsınadır ki hem-bezm-i şarâb olan adama denir. Bunun cemʹi نَدَامَى [nedâmâ] gelir ve نِدَامٌ [nidâm] gelir, كِتَابٌ [kitâb] vezninde ve gâh olur ki نَدْمَانٌ [nedmân] نَدِيمٌ [nedîm]den cemʹ olur.
اَلنَّدْمَانُ [en-nedmân] (nûn’un fethi ve dâl’ın sükûnuyla) Peşîmân olan kimse, نَادِمٌ [nâdim] maʹnâsına. Ve
نَدْمَانُ [nedmân] Hem-kadehe dahi derler; yukâlu: نَادَمَنِي فُلَانٌ عَلَى الشُّرْبِ فَهُوَ نَدْمَانِي
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı