اَلتِّقْنُ [et-tiḵn] (tâ’nın kesriyle) Sirişt ve tabîʹat maʹnâsınadır; yukâlu: اَلْكَرَمُ مِنْ تِقْنِهِ أَيْ طَبِيعَتِهِ Ve uz ve üstâz adama denir; yukâlu: هُوَ تِقْنٌ أَيْ حَاذِقٌ Ve selefte bir tîr-endâz adıdır ki tîr-endâzlığı darb-ı meseldir. Şârih der ki Mustaḵṡâ’da “أَرْمَى مِنِ ابْنِ تِقْنٍ” ʹunvânıyladır, ismi ʹAmr olmak üzere mersûmdur. Ve
تِقْنٌ [tiḵn] Kuyunun dibinde kalan müteʹaffin kara balçığa denir. Ve arkların ve cedvellerin ve su akıntılarının diplerine çöken balçığa denir.
تِقْنٌ [Tiḵn] (kezâlik tâ’nın kesri ve ḵâf’ın sükûnuyla) Bir kimsenin ismidir ki iyi ok atmakla maʹrûftur, iyi atmakta onunla mesel darb olunup “أَرْمَى مِنِ ابْنِ تِقْنٍ” derler. Ve bu makâmda Cevherî kelâmı müsâmahadan hâlî değildir, zîrâ ziyâde iyi ok atan تِقْنٌ [Tiḵn] nâm kimsenin oğlu olur,تِقْنٌ [Tiḵn] olmaz. Ve bunun emsâli mürûr etmiştir. Ve
تِقْنٌ [tiḵn] Tabîʹate dahi derler; yukâlu: اَلْفَصَاحَةُ مِنْ تِقْنِهِ أَيْ مِنْ سُوسِهِ وَطَبْعِهِ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı