Kamus-ı Muhit - فيوض maddesi

اَلْفَيْضُ [el-feyḋ] (حَيْضٌ [ḩayḋ] vezninde) ve

اَلْفُيُوضُ [el-fuyûḋ] (قُعُودٌ [ḵuʹûd] vezninde veyâ mücâveret için fâ’nın kesriyle) ve

اَلْفَيْضُوضَةُ [el-feyḋûḋat] (شَيْخُوخَةٌ [şeyḣûḣat] vezninde) ve

اَلْفَيَضَانُ [el-feyeḋân] (fetehâtla) Su kesretinden çay gibi taşıp akmak maʹnâsınadır; yukâlu: فَاضَ الْمَاءُ يَفِيضُ فَيْضًا وَفُيُوضًا وَفَيْضُوضَةً وَفَيَضَانًا إِذَا كَثُرَ حَتَّى سَالَ كَالْوَادِي Ve bâ΄ harfiyle müteʹaddî olur, bir kimse derûnunda râzı ketm edemeyip izhâr eylemek maʹnâsına istiʹmâl olunur; yukâlu: فَاضَ صَدْرُهُ بِالسِّرِّ إِذَا بَاحَ بِهِ يَعْنِي إِذَا امْتَلَأَ بِهِ وَلَمْ يُطِقْ كَتْمَهُ فَبَاحَ بِهِ Ve

فَيْضٌ [feyḋ] ve

فُيُوضٌ [fuyûḋ] Ölmek maʹnâsınadır; yukâlu: فَاضَ الرَّجُلُ فَيْضًا وَفُيُوضًا إِذَا مَاتَ Ve فَيْضُ النَّفْسِ [feyḋu’n-nefs] bedenden cân çıkmak maʹnâsınadır; yukâlu: فَاضَتْ نَفْسُهُ إِذَا خَرَجَتْ رُوحُهُ Ve bir haber fâş ve şâyiʹ olmak maʹnâsına müstaʹmeldir; yukâlu: فَاضَ الْخَبَرُ إِذَا شَاعَ Ve bir nesne çoğalmak maʹnâsına müstaʹmeldir; yukâlu: فَاضَ الشَّيْءُ إِذَا كَثُرَ Ve

فَيْضٌ [feyḋ] Ölüme denir ki ismdir, mevt maʹnâsına. Ve Nîl-i Mıṡr’ın ismidir. Ve nehr-i Baṡra’nın ismidir. Ve soluklu ve meydânlı yüğrük ata ıtlâk olunur. Ve Benû Ḋubayʹa b. Nizâr’a mahsûs bir feresin ve ʹUtbe b. Ebî Sufyân’ın feresi ismidir. Ve akar çok suya denir. Cemʹi فُيُوضٌ [fuyûḋ]dur; yukâlu: أَرْضٌ ذَاتُ فُيُوضٍ أَيْ فِيهَا مِيَاهٌ تَفِيضُ

Vankulu Lugatı - فيوض maddesi

اَلْفُيُوضُ [el-fuyûḋ] Cârî olan sular, miyâh-ı kesîre maʹnâsına; yukâlu: أَرْضٌ ذَاتُ فُيُوضٍ إِذَا كَانَ فِيهَا مِيَاهٌ تَفِيضُ Ve

فُيُوضٌ [fuyûḋ] Ölmek maʹnâsına da gelir; yukâlu: فَاضَ الرَّجُلُ فُيُوضًا إِذَا مَاتَ وَكَذَلِكَ فَاضَتْ نَفْسُهُ إِذَا خَرَجَتْ رُوحُهُ Ebû ʹUbeyde ve Ferrâ rivâyeti üzere ki bu lügat-ı Benî Temîm’dir dediler. Ve Ebû Zeyd dahi onlar gibi rivâyet etti. Ve Aṡmaʹî eyitti: فَاضَ الرَّجُلُ ve فَاضَتْ نَفْسُهُ demezler, belki فَيَضَانٌ [feyeḋân]ı دَمْعٌ [demʹ]de yaʹnî göz yaşında ve suda ve bunun emsâlinde istiʹmâl ederler.