اَلْوَأْبُ [el-ve΄b] (vâv’ın fethi ve hemzenin sükûnuyla) İçerisi vâsiʹ büyük çanağa ve kavataya denir; Ve kunt ve sıkı olduğu hâlde cüst ve hafîf olan at ve katır ve eşek tırnağına denir; ʹalâ-kavlin çanak gibi ortası çukurca ve cirmi dâ΄ireli ve ʹazîm olmakla bastığı yeri tabanlayıp haylice yer tutar ola yâhûd ceyyidü’l-kadr olan tırnağa denir ki ne vâsiʹ ve ʹarîz ve ne teng ve sagîr ola, yaʹnî muʹtedil ve yakışıklı ola. Ve
وَأْبٌ [ve΄b] Bir kimseden pek utanıp şerm-sâr olmak maʹnâsınadır; yukâlu: وَأَبَ مِنْهُ إِبَةً مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا اسْتَحْيَا مِنْهُ وَانْقَبَضَ İşbu إِبَةٌ kelimesinin aslı وَأْبٌ [ve΄b] idi, وَعْدٌ [vaʹd] ve عِدَةٌ [ʹidet] gibi; âhirinde hâ΄ vâv’dan bedeldir. Ve
وَأْبٌ [ve΄b] İri ve dızman deveye denir.
اَلْوَأْبُ [el-ve΄b] (vâv’ın fethi ve hemzenin sükûnuyla) Şol tırnağa derler ki içi çukur ola, مُقَعَّبٌ [muḵaʹʹab] maʹnâsına. Ve
وَأْبٌ [ve΄b] Büyük deveye dahi derler, baʹîr-i ʹazîm maʹnâsına.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı