اَلْحَشْمَةُ [el-ḩaşmet] (تَمْرَةٌ [temret] vezninde) ve
اَلْحَشَمَةُ [el-ḩaşemet] (fetehâtla) ve
اَلْأَحْشَامُ [el-aḩşâm] (hemzenin fethiyle ki) حَشَمٌ [ḩaşem] lafzından cemʹdir, سَبَبٌ [sebeb] ve أَسْبَابٌ [esbâb] gibi,bir adamın ehl ve ʹabîd ve hem-civârı makûlesi hâssa ve müteʹallakâtına denir ki o adamın gayretini çekip hamiyyetlerinden nâşî aʹdâsına ve bed-hâhına gazab eder olalar. Ve bunda أَحْشَامٌ [aḩşâm]ın müfredi olan حَشَمٌ [ḩaşem] müfred ve cemʹe ıtlâk olunur, masdar-ı aslî olduğu için; yukâlu: هُوَ مِنْ حَشْمَتِهِ وَحَشَمَتِهِ وَأَحْشَامِهِ وَحَشَمِهِ أَيْ خَاصَّتِهِ الَّذِينَ يَغْضَبُونَ لَهُ مِنْ أَهْلٍ وَعَبِيدٍ أَوْ جِيرَةٍ Ve
حَشَمٌ [ḩaşem] Kişinin ʹayâline ve hısım ve akribâsına ıtlâk olunur. Mütercim der ki göçer tâ΄ifesine haşem-nişîn taʹbîri kavm ve müteallakâtlarıyla oba olduklarına mebnidir; yalnız حَشَمٌ [ḩaşem] ve أَحْشَامٌ [aḩşâm] dahi denir.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı