Kamus-ı Muhit - الإحشاش maddesi

اَلْإِحْشَاشُ [el-iḩşâş] (hemzenin kesriyle) Bu dahi el kuruyup çolak olmak maʹnâsınadır; yukâlu: أَحَشَّتِ الْيَدُ إِذَا شَلَّتْ Ve bir adamı bir işten nâşî ivdirmek maʹnâsınadır; tekûlu: أَحْشَشْتُهُ عَنْ حَاجَتِهِ إِذَا أَعْجَلْتَهُ عَنْهًا Burada إِعْجَالٌ [iʹcâl]in عَنْ ile taʹdiyesi inkıtâʹ ve infisâl maʹnâsını mutazammın olduğuna mebnîdir, pes işinden çabuk kurtulup maslahat-ı uhrâya müteşebbis olmak için ivdirmiş olur yâhûdعَنْ nâşiʹe olur, niteki öylece terceme olundu. Ve işbu: ﴿وَمَا أَعْجَلَكَ عَنْ قَوْمِكَ يَا مُوسَى﴾ âyet-i kerîmesinde baʹzı müfessirîn مَا الَّذِي أَعْجَلَكَ مُتَبَاعِدًا مُتَجَاوِزًا عَنْ قَوْمِكَ ʹibâretiyle ve baʹzılar مَا الْحَامِلُ عَلَى انْفِصَالِكَ عَنْ قَوْمِكَ مُسْتَعْجِلاً ʹunvânıyla tefsîr eylediler. Ve

إِحْشَاشٌ [iḩşâş] Bir kimse ile bilece ot biçmek maʹnâsınadır; tekûlu: أَحْشَشْتُ فُلاَنًا أَيْ حَشَشْتُ مَعَهُ Ve ot biçilmeğe kâbil olmak maʹnâsınadır; yukâlu: أَحَشَّ الْكَلَأُ إِذَا أَمْكَنَ لِأَنْ يُحَشَّ Ve hatunun karnında veled ölmekle kuruyup kalmak maʹnâsınadır; yukâlu: أَحَشَّتِ الْمَرْأَةُ إِذَا يَبِسَ الْوَلَدُ فِي بَطْنِهَا وَهِيَ مُحِشٌّ

Vankulu Lugatı - الإحشاش maddesi

اَلْإِحْشَاشُ [el-iḩşâş] (hemzenin kesriyle) ʹAvretin karnında oğlan kurumak; yukâlu: أَحَشَّتِ الْمَرْأَةُ إِذَا يَبِسَ وَلَدُهَا فِي بَطْنِهَا Ve

إِحْشَاشٌ [iḩşâş] El kurumağa dahi derler; yukâlu: أَحَشَّتِ الْيَدُ إِذَا يَبِسَتْ وَشُلَّتْ Ve bunda bir lügat dahi vardır ki hadîs-i şerîfte vârid olmuştur ki o “حَشَّ وَلَدُهَا فِي بَطْنِهَا” dır. Ebû ʹUbeyd eyitti: Baʹzı ʹulemâ حُشٌّ [ḩuşş] rivâyet kıldı, ḩâ-i mühmelenin zammıyla.