Kamus-ı Muhit - الآية maddesi

اَلْآيَةُ [el-âyet] (حَالَةٌ [ḩâlet] vezninde) ʹAlâmet ve nişân maʹnâsınadır; yukâlu: بِهِ آيَةُ كَذَا أَيْ عَلَامَتُهُ Ve bir nesnenin şahs ve kâlıbına denir; tekûlu: رَأَيْتُ آيَةَ رَجُلٍ أَيْ شَخْصَهُ Ve bunun vezni فَعْلَةٌ [faʹlet]tir ki aslı أَوْيَةٌ idi yâhûd فَعَلَةٌ [faʹalet]tir fetehâtla yâhûd فَاعِلَةٌ [fâʹilet]tir ki aslı آيِيَةٌ idi lâm’ı zâ΄il oldu; cemʹi آيَاتٌ [âyât] ve آيٌ [ây] gelir hâ’sız ve آيَايٌ [âyây] gelir yâ’yla ve cemʹü’l-cemʹi آيَاءُ âyâ΄] gelir. Ve

آيَةٌ [âyet] ʹİbret maʹnâsına gelir; bunun cemʹi آيٌ [ây] gelir hâ’sız. Ve emâre maʹnâsınadır ki bir nesneye delâlet edip yakîn ifâde eden şey΄ ve hâl ve keyfiyyetten ʹibârettir; yukâlu: عَرَفْتُهُ مِنْ آيَتِهِ أَيْ مِنْ أَمَارَتِهِ Ve آيَةُ الْقُرْآنِ [âyetu’l-Ḵur΄ân] kitâb-ı kerîmden muttasılu’l-maʹnâ kelâm-ı şerîfe ıtlâk olunur inkıtâʹına kadar ki cümle menzilinde olur.

Vankulu Lugatı - الآية maddesi

اَلْآيَةُ [el-âyet] (hemzenin fethi ve meddi ve yâ’nın fethi ve tahfîfiyle) ʹAlâmet. Ve bunun aslı أَوَيَةٌ dir, fethateynle. Sîbeveyhi eyitti: آيَةٌ [âyet]ten hazf olan ʹaynü’l-fiʹl vâv’dır, zîrâ ʹaynü’l-fiʹli vâv olup lâmü’l-fiʹli yâ olan ʹayn’ı ve lâm’ı yâ olandan ekserdir, meselâ شَوَيْتُ mislli جَبَيْتُ misilliden ekserdir. Ve buna nisbet olundukta أَوَوِيٌّ [eveviyy] dersin dedi. Ve Ferrâ eyitti: Bu fiʹl-i yâ΄îden فَاعِلَةٌ [fâʹilet] vezni üzeredir,lâmü’l-fiʹli hazf olunmuştur. Ve eger tamâm gelse آيِيَةٌ olurdu, lâkin tahfîf olunmuştur dedi.