Kamus-ı Muhit - الخنذيذ maddesi

اَلْخِنْذِيذُ [el-ḣînžîž] (ḣâ’nın kesriyle) Uzun şey΄e denir, tavîl maʹnâsına. Ve yüksek dağın tepesine denir. Ve aygıra denir, fahl maʹnâsına. Ve enenmiş iğdiş hayvân ve insâna denir, خَصِيٌّ [ḣaṡiyy] maʹnâsına; davarda iğdiç ve insânda tavâşî ve horozda imlik taʹbîr olunur. Bu sûrette azdâddan olur. Ve

خِنْذِيذٌ [ḣinžîž] مُجِيدٌ [mucîd] ve مُفْلِقٌ [mufliḵ] yaʹnî fesâhat ve belâgatte yegâne ve tarh-ı mezâmîn ve sevk-i maʹânî ve taʹbîr-i dil-nişînde müfred-i zamâne olan şâʹir-i mâhire denir; yukâlu: شَاعِرٌ خِنْذِيذٌ أَيْ مُجِيدٌ مُفْلِقٌ Ve şol bahâdıra denir ki cenkte akrânı üzere hamle ve hücûm eyleyeceği semti işkâl ve ibhâm eder ola ki hiyel-i harbiyyedendir, شُجَاعٌ بُهْمَةٌ maʹnâsına, bu Zemaḣşerî’ye göredir ve mü΄ellife göre nereden getirildiği mübhem olan bahâdıra denir; yukâlu: هُوَ خِنْذِيذٌ أَيْ شُجَاعٌ بُهْمَةٌ Ve

خِنْذِيذٌ [ḣinžîž] Sehî ve civânmerd adama denir. Ve belâgat ve talâkat sâhibi hatîbe denir. Ve halîm ve müte΄ennî olan seyyid-i kavme denir. Ve ʹArabın eyyâm ve tevârîhine ve ensâb ve eşʹârına be-gâyet ʹârif ve vâkıf olan adama denir, Aṡmaʹî gibi. Ve bed-zebân ve bežiyyü’l-lisân kimseye denir. Ve şol yele denir ki şiddetinden toz ve toprağı havâya savurur ola, iʹsâr-ı rîh maʹnâsına. Ve

خِنْذِيذٌ [Ḣinžîž] ʹUḵfân Ḋibâbî nâm kimsenin feresi ismidir.

Vankulu Lugatı - الخنذيذ maddesi

اَلْخِنْذِيذُ [el-ḣinžîž] (ḣâ’nın kesri ve nûn’un sükûnu ve žâl’ın kesri ve meddiyle) Yüce dağ başıdır. Ve

خِنْذِيذٌ [ḣinžîž] Aygıra da derler فَحْلٌ [faḩl] maʹnâsına. Ve hâyaları çıkmışa da derler, خَصِيٌّ [ḣaṡiyy] maʹnâsına, azdâddandır.