Kamus-ı Muhit - سامرا maddesi

سُرُّ مَنْ رَأَى [surru-men-re΄â] Sîn’in ve râ’nın zammıyla ki سُرُورٌ [surûr] maʹnâsınadır, مَنْ رَأَى cümlesine muzâftır ve sîn’in ve râ’nın fethiyle de ki mâzî-i müteʹaddîdir ve sîn’in fethi ve râ’nın zammıyla ki tahiyye bi’l-meserret maʹnâsınadır. Ve

سَامَرَّا [Sâmerrâ] (mîm’in fethi ve elifin kasrıyla ki) Taʹbîr-i merkûmdan menhûttur ve Buḩturî şiʹrinde medd eylemiştir; yâhûd ikisi de lahndır. Ve سَاءَ مَنْ رَأَى ki سُوءٌ lafzından mâzîdir, Baġdâd kurbünde bir belde adıdır, Muʹtaṡım Ḣalîfe zamânında ʹaskerî tâ΄ifesi Dârü’l-ḣilâfede müzdahim ve sükkânı âzürde olmakla ʹaskerîyi mahsûs îvâ ve temkîn için belde-i mezbûrenin binâsına mübâşeret eyledikte derûn-ı ʹaskerîye bu keyfiyyet girân gelip baʹde’l-itmâm ve’n-nakl temâşâ eylediklerinde bi’l-cümle münbasit ve mesrûr olmalarıyla ism-i mezbûr ile müsemmâ oldu. Pes سَاءَ مَنْ رَأَى dedikleri ibtidâ-yı emrde ʹaskerîlerin gam-nâk olduklarına mebnîdir, nisbetinde سُرَّمَرِّيٌّ [surremerriyy] denir, sîn’in zammı ve mîm’in fethiyle ve سَامَرِّيٌّ [sâmerriyy] denir, mîm’in fethi ve kesriyle ve سُرِّيٌّ [surriyy] denir, cüz΄-i evvele nisbetle; muhaddisinden Ḩasen b. ʹAlî b. Ziyâd es-Surrî oraya mensûbdur.

Vankulu Lugatı - سامرا maddesi

سَامَرَّا [Sâmerrâ] (mîm’in fethi ve râ’nın teşdîdiyle) Bir şehrin ismidir ki onu Muʹtaṡım binâ etmiştir. Ve bunda altı lügat vardır: biri سُرَّ مَنْ رَأَى [surre men re΄â] sîn’in zammı ile ve biri dahi سَرَّ مَنْ رَأَى [serre men re΄â] sîn’in fethiyle رَوِيَّةٌ [reviyyet]ten ve biri dahi سُرَّ مَنْ رَأَى [surre men râ΄] ve biri dahi سَرَّ مَنْ رَأَى [serre men re΄â]dır, sînlerin zammı ve fethi ile kezâlik اَلرُّؤْيَةُ[er-ru΄yet] ten te΄ennî ile nazar kılmak maʹnâsına. Ve biri dahi سَامَرَّا [sâmerrâ] ve biri dahi سَاءَ مَنْ رَأَى [sâ΄e men re΄â]dır, Aḩmed b. Yaḩyâ rivâyeti üzere.