Kamus-ı Muhit - نهج maddesi

اَلنَّهْجُ [en-nehc] (nûn’un fethi ve hâ’nın sükûnuyla) Açık ve vâzıh yola denir; yukâlu: أَخَذَ النَّهْجَ أَيِ الطَّرِيقَ الْوَاضِحَ Ve masdar olur, har har solumak maʹnâsına; yukâlu: نَهَجَ الرَّجُلُ نَهْجًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا بَهَرَ وَتَتَابَعَ نَفَسُهُ Ve esvâbı eskitmek maʹnâsınadır; yukâlu: نَهَجَ الثَّوْبَ نَهْجًا مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ إِذَا أَخْلَقَهُ Ve esvâb kendi eskimek maʹnâsınadır; yukâlu: نَهَجَ الثَّوْبُ مُثَلَّثَةَ الْهَاءِ إِذَا بَلِيَ Yaʹnî hâ’nın harekât-ı selâsıyla ki bâb-ı sânî ve sâlis ve râbiʹden mutasarrıftır. Ve

نَهْجٌ [nehc] Bir nesne ʹayân ve âşikâr olmak maʹnâsınadır; yukâlu: نَهَجَ الطَّرِيقُ وَالأَمْرُ نَهْجًا مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ إِذَا وَضَحَ Ve ʹayân ve âşikâr eylemek maʹnâsınadır; yukâlu: نَهَجَ اْلأَمْرَ إِذَا أَوْضَحَهُ Ve yola sülûk eylemek maʹnâsınadır; yukâlu: نَهَجَ الطَّرِيقَ إِذَا سَلَكَهُ

Vankulu Lugatı - نهج maddesi

اَلنَّهْجُ [en-nehc] (nûn’un fethi ve hâ’nın sükûnuyla) Âşikâre yol, tarîk-i vâzıh maʹnâsına. Ve

نَهْجٌ [nehc] Yolu âşikâre kılmak maʹnâsına da gelir; yukâlu: إِعْمَلْ عَلَى مَا نَهَجْتُهُ لَكَ Ve yola gitmeğe dahi نَهْجٌ [nehc] derler; yukâlu: نَهَجْتُ الطَّرِيقَ إِذَا سَلَكْتَهُ Ve

نَهْجٌ [nehc] Soluyup nefesini tîz tîz alıp vermeğe dahi derler; yukâlu: نَهِجَ يَنْهَجُ مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ Ve fi’l-hadîsi: “أَنَّهُ رَأَى رَجُلًا يَنْهَجُ” أَيْ يَرْبُو مِنَ السِّمَنِ وَيَلْهَثُ ve yukâlu: فُلَانٌ يَنْهَجُ فِي النَّفَسِ فَمَا أَدْرِي مَا أَنْهَجَهُ