اَلنِّهَايَةُ [en-nihâyet] ve
اَلنِّهَاءُ [en-nihâ΄] (nûn’ların kesriyle) Bunlar da bir şey΄in gâyet ve âhirine denir; yukâlu: بَلَغَ نُهْيَتَهُ وَنِهَايَتَهُ وَنِهَائَهُ أَيْ غَايَتَهُ وَآخِرَهُ Ve
نِهَايَةٌ [nihâyet] Besirek devenin burnuna geçirdikleri ağacın ucuna denir. Ve şol tahtaya denir ki karşılıklı düzüp üzerinde dâbbeye yük tahmîl olunur; iki tarafında olana حَامِلَتَانِ [ḩâmiletân] ve عَاضِدَتَانِ [ʹâḋidetân] dahi derler. Ve
نِهَاءٌ [nihâ΄] Pek küçük yağmur gölcüğüne denir. Ve
نِهَاءُ النَّهَارِ [nihâ΄u’n-nehâr] Gündüzün kemâl-i irtifâʹından ʹibârettir ki murâd nısf-ı nehâra karîbdir. Ve
نِهَاءُ الْمَاءِ [nihâ΄u’l-mâ΄] Suyun gereği gibi kabarıp kalkmasından ʹibârettir. Ve
نِهَاءٌ [nihâ΄] Sırçaya denir, زُجَاجٌ [zucâc] maʹnâsına, ʹalâ-kavlin sırçadan düzülmüş şîşe ve bardak makûlesine denir; bunda kasr ile de lügattir, müfredi نِهَاءَةٌ [nihâ΄et]tir hâ’yla. Ve bir nevʹ ak taş ismidir ki mermerden yumuşak olur. Ve bâdiyede bir devâyî nebât adıdır. Ve bir cins boncuk adıdır.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı