Kamus-ı Muhit - الإقبال maddesi

اَلْإِقْبَالُ [el-iḵbâl] (hemzenin kesriyle) Bu dahi naʹleyne قِبَالَةٌ [ḵibâlet] geçirmek maʹnâsınadır, قَبْلٌ [ḵabl] ve مُقَابَلَةٌ [muḵâbelet] gibi; yukâlu: أَقْبَلَ النَّعْلَ بِمَعْنَى قَبَلَهَا Ve baʹzılar beynlerini fark edip dedi ki مُقَابَلَةٌ [muḵâbelet] zikr olunan naʹleyn tasmasının yere gelen ucunu ʹukdeye doğru büküp iki kat eylemek ve قَبْلٌ [ḵabl] naʹleyne قِبَالَةٌ [ḵibâlet]i bağlamak ve إِقْبَالٌ [iḵbâl] قِبَالَةٌ [ḵibâlet] geçirmek maʹnâsınadır; fe-yukâlu: قَابَلَ النَّعْلَ إِذَا ثَنَى ذُؤَابَةَ الشِّرَاكِ إِلَى الْعُقْدَةِ وَقَبَلَهَا إِذَا شَدَّ قِبَالَهَا وَأَقْبَلَهَا إِذَا جَعَلَ لَهَا قِبَالَةً Ve

إِقْبَالٌ [iḵbâl] Gece قَابِلَةٌ [ḵâbilet] olmak maʹnâsınadır; yukâlu: أَقْبَلَتِ اللَّيْلَةُ بِمَعْنَى قَبَلَتْ Ve gözün siyâhını burun tarafına doğru eğip getirmek maʹnâsınadır; tekûlu: أَقْبَلْتُ عَيْنِي إِذَا صَيَّرْتَهَا قَبْلَاءَ Ke-mâ se-yuzkeru. Ve bir nesneye yönelmek maʹnâsınadır; yukâlu: أَقْبَلَ عَلَيْهِ نَقِيضُ أَدْبَرَ Ve bir adam fi’l-asl ahmak ve nâdân iken ʹârif ve dânâ olmak maʹnâsınadır; yukâlu: أَقْبَلَ الرَّجُلُ إِذَا عَقَلَ بَعْدَ حَمَاقَةٍ Ve bir nesneye şürûʹ edip ona idmân ve müdâvemet eylemek maʹnâsınadır; yukâlu: أَقْبَلَ عَلَى الشَّيْءِ إِذَا لَزِمَهُ وَأَخَذَ فِيهِ Ve bir nesneyi bir adamın önüne karşı tutmak yâ getirmek maʹnâsınadır; yukâlu: أَقْبَلْتُهُ الشَّيْءَ أَيْ جَعَلْتَهُ يَلِي قُبَالَتَهُ

Vankulu Lugatı - الإقبال maddesi

اَلْإِقْبَالُ [el-iḵbâl] (hemzenin kesriyle) Bi-maʹnâhu; tekûlu: قَابَلْتُ النَّعْلَ وَأَقْبَلْتُهَا إِذَا جَعَلْتَ لَهَا قُبَالَيْنِ Ve

إِقْبَالٌ [iḵbâl] Göz karasın burun cânibine getirmeğe dahi derler; tekûlu: أَقْبَلْتُ الْعَيْنَ أَنَا Ve

إِقْبَالٌ [iḵbâl] Bir nesneye teveccüh etmektir ki إِدْبَارٌ [idbâr]ın mukâbilidir; yukâlu: أَقْبَلَ عَلَيْهِ بِوَجْهِهِ Ve

إِقْبَالٌ [iḵbâl] Bir nesneyi bir kimsenin önüne getirmeğe dahi derler; yukâlu: أَقْبَلْتُهُ الشَّيْءَ إِذَا جَعَلْتَهُ يَلِي قُبَالَتَهُ وَيُقَالُ أَقْبَلْتُ الرِّمَاحَ نَحْوَ الْقَوْمِ وَأَقْبَلْتُ الْإِبِلَ أَفْوَاهَ الْوَادِي Ve

إِقْبَالٌ [iḵbâl] Bir nesneye başından başlamağa dahi derler; yukâlu: أَقْبَلَ أَمْرَهُ إِذَا اسْتَأْنَفَهُ