Kamus-ı Muhit - بهرج maddesi

Şârih der ki bu ne-behre-i Fârisî muʹarrebi olmak üzere menkûldür. Ve Muġrib’de mersûmdur ki بَهْرَجٌ [behrec] ne-behre-i Fârisî muʹarrebidir ki edât-ı nefy olan nûn’u iskât ve hâ’yı cîm’e ibdâlle taʹrîb eylediler. Fi’l-asl behresiz demektir, baʹdehu gümüşü alçak ve kemter olan, ʹalâ-kavlin gümüşü gışşına gâlib olan dirhemde istiʹmâl eylediler. Ve İbn Aʹrâbî’den sikke-i mübtaleye dendiği menkûldür. Baʹdehu mutlakan redî΄ ve kemter ve mebzûl ve heder ve bâtıl nesnelerde dahi müsteʹâr oldu. Ve baʹzen nûn’u iskât eylemeyip نَبَهْرَجٌ [nebehrec] dahi telaffuz ederler. Ve Nihâye’de baʹzılardan menkûl olarak fi’l-asl nebehle-i Hindiyye olup ki redî΄ ve kemter maʹnâsınadır, baʹdehu Fârisîye nakl ile nebehre olup baʹdehu taʹrîble بَهْرَجٌ [behrec] olmuştur. Ümmehât-ı sâ΄irede hemân dirhem kaydı olarak mersûm olup lâkin mü΄ellif اَلْبَاطِلُ وَالرَّدِيءُ ʹibâretiyle ʹale’l-ıtlâk tefsîr eylemiştir. Pes شَيْءٌ بَهْرَجٌ وَدِرْهَمٌ بَهْرَجٌ ʹunvânı sahîhtir. Ve Ṡurretu’l-Fetâvâ’da bu resme mersûmdur ki زَيْفٌ [zeyf] şol akçedir ki kemliğinden onu beytü’l-mâl redd eyleye. Ve نَبَهْرَجَةٌ [nebehrecet] tüccârın redd eylediği akçedir ve سِتَّوْقَةٌ [sittevḵat] gışşı gâlib olan akçedir. İntehâ. Ve

بَهْرَجٌ [behrec] ʹAmmeye mübâh ve bî-dirîg olan şey΄e denir; ve minhu kavlu Aʹrâbiyyin ve kad nazara ilâ Diclete fe-kâle: إِنَّهَا لَبَهْرَجٌ لِكُلِّ أَحَدٍ أَيِ الْمُبَاحُ