اَلشَّاكَةُ [eş-şâket] Dikenlik yere denir, hâristân maʹnâsına; yukâlu: أَرْضٌ شَاكَةٌ أَيْ كَثِيرَةُ الشَّوْكِVe
شَاكَةٌ [şâket] ve
شَوِكَةٌ [şeviket] (فَرِحَةٌ [feriḩat] vezninde) ve
شَائِكَةٌ [şâ΄iket] (ذَائِقَةٌ [žâ΄iḵat] vezninde) Dikenli ağaca denir; yukâlu: شَجَرَةٌ شَاكَةٌ وَشَوِكَةٌ وَشَائِكَةٌ أَيْ كَثِيرَةُ الشَّوْكِ [Ve] شَاكٌ [şâk] kelimesinin aslı شَوِكَةٌ [şeviket] idi, فَرِحَةٌ [feriḩat] vezninde, vâv elife kalb olundu. Ve
شِيكَةٌ [şîket] (şîn’in kesriyle) Masdar olur, dikenliğe uğramak ve dikenliğe düşmek maʹnâsınadır; yukâlu: شَاكَ الرَّجُلُ يَشَاكُ شَاكَةً وَشِيكَةً إِذَا وَقَعَ فِي الشَّوْكِVe dikenliğe karışmak maʹnâsınadır; yukâlu: شَاكَ الرَّجُلُ الشَّوْكَةَ إِذَا خَالَطَهَا Ve bâ΄ harfiyle müteʹaddî olur, bir adama diken dokundurmak maʹnâsına; yukâlu: مَا شَاكَهُ بِالشَّوْكَةِ أَيْ مَا أَصَابَهُ بِهَاVe diken dokunmak maʹnâsınadır; tekûlu: شَاكَتْنِي الشَّوْكَةُ أَيْ أَصَابَتْنِيve tekûlu: شِكْتُ الشَّوْكَ أَشَاكُهُ إِذَا وَقَعْتَ فِيهِ Bunların mecmûʹu bâb-ı râbiʹdendir. Kaldı ki misâl-i ahîr tekrâr değildir, zîrâ misâl-i sâbıkta شَوْكٌ [şevk] lafzı gayr-i mezkûrdur ve burada zarfiyyet üzere mansûbdur.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı