اَلْإِبْقَاءُ [el-ibḵâ΄] (hemzenin kesriyle) ve
اَلتَّبْقِيَةُ [et-tebḵiyet] (تَكْمِلَةٌ [tekmilet] vezninde) ve
اَلتَّبَقِّي [et-tebaḵḵî] (تَفَعُّلٌ [tefaʹʹul] vezninde) Bir nesneyi bâkî kılmak maʹnâsınadır; yukâlu: أَبْقَاهُ وَبَقَّاهُ وَتَبَقَّاهُ إِذَا جَعَلَهُ بَاقِيًا Ve
إِبْقَاءٌ [ibḵâ΄] Miyâneyi ifsâd husûsunda ifrât ve mübâlaga eylemeyip salâhtan bakiyye komak maʹnâsına müstaʹmeldir; tekûlu: أَبْقَيْتُ بَيْنَنَا أَيْ لَمْ أُبَالِغْ فِي إِفْسَادِهِ
اَلْإِبْقَاءُ [el-ibḵâ΄] (hemzenin kesriyle) Bir kimseye merhamet etmek; tekûlu: أَبْقَيْتُ عَلَى فُلَانٍ إِذَا أَرْعَيْتَ عَلَيْهِ وَرَحِمْتَهُ Yaʹnî ona meyl ve merhamet kılsan; ve yukâlu: لَا أَبْقَى اللهُ عَلَيْكَ إِنْ أَبْقَيْتَ عَلَيَّ Nüsah-ı Cevherî’de ʹibâret bu vech üzeredir, gâlibâ bu mütekellim ziyâde harîs olduğu nesneden menʹ olup nasîhat olunduğu mahalde söylenir kelâmdır.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı