اَلْأَدْرَمُ [el-edrem] (أَحْمَرُ [aḩmer] vezninde) Dişleri çürüyüp dökülmüş adama denir. Ve düpdüz hemvâr nesneye denir. Ve bir mevziʹ adıdır. Ve
بَنُو الْأَدْرَمِ [Benu’l-Edrem] Ḵureyş’ten bir cemâʹattir.
اَلْأَدْرَمُ [el-edrem] (hemzenin ve râ’nın fethiyle) Zikr olunan sıfatla muttasıf olan topuk; yukâlu: كَعْبٌ أَدْرَمُ Ve
أَدْرَمُ [edrem] Şol kimseye dahi derler ki dişleri aşınmış gitmiş ola. Ve
أَدْرَمُ [edrem] Şol zırha derler ki mülâyim olup halkaları muntazam ola. Ve
أَدْرَمُ [edrem] Şol at ayağında olan sinire derler ki onun ibresi ʹazîme ola. Ve إِبْرَةٌ [ibret] at ayağında siğil misâlinde nesnedir. Ve mevcûd olan nüsah-ı Ṡıḩâḩ’ta bu lügat vardır lâkin Ḵâmûs’ta ve Ṡurâḩ’ta ve sâ΄ir kütüb-i lügatte terk olunmuştur.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı