Kamus-ı Muhit - الإذمام maddesi

اَلْإِذْمَامُ [el-ižmâm] (hemzenin kesriyle) Bir kimseyi yâ bir nesneyi mezmûm bulmak maʹnâsınadır; yukâlu: أَذَمَّهُ إِذَا وَجَدَهُ ذَمِيمًا Ve bir adamı hakîr görmek yâhûd beyne’n-nâs onu mezmûm terk eylemek maʹnâsınadır; yukâlu: أَذَمَّ بِهِمْ إِذَا تَهَاوَنَ أَوْ تَرَكَهُمْ مَذْمُومِينَ فِي النَّاسِ Ve davar yolda yorulup eşlerinden tahallüf eylemek maʹnâsınadır, gûyâ ki o cihetle zimmete müstehak iş işlemiş olur yâhûd kalîlü’l-mâ΄ maʹnâsına olan ذَمِيمٌ [žemîm]den me΄hûzdur; yukâlu: أَذَمَّتْ رِكَابُهُمْ أَيْ أَعْيَتْ وَتَخَلَّفَتْ Ve bir adam mezemmet olunacak iş işlemek maʹnâsınadır; yukâlu: أَذَمَّ فُلَانٌ إِذَا أَتَى بِمَا يُذَمُّ عَلَيْهِ Ve bir kimseden bir nesne hakkında ʹahd ve emân almak maʹnâsınadır; yukâlu: أَذَمَّ لَهُ عَلَيْهِ إِذَا أَخَذَ لَهُ الذِّمَّةَ Ve bir adamı emâna alıp meded eylemek maʹnâsınadır. Bunlar ذِمَامٌ [žimâm]dan me΄hûzdur; yukâlu: أَذَمَّ فُلَانًا إِذَا أَجَارَهُ

Vankulu Lugatı - الإذمام maddesi

اَلْإِذْمَامُ [el-ižmâm] (hemzenin kesri ve žâl’ın sükûnuyla) Emân vermek; yukâlu: أَذَمَّهُ إِذَا أَجَارَهُ Ve

إِذْمَامٌ [ižmâm] Bir nesneyi mezmûm bulmağa dahi derler; yukâlu: أَذَمَّهُ إِذَا وَجَدَهُ مَذْمُومًا وَتَقُولُ أَتَيْتُ مَوْضِعَ كَذَا فَأَذْمَمْتُهُ إِذَا وَجْدْتَهُ مَذْمُومًا Ve

إِذْمَامٌ [ižmâm] Bir nesneye tekâsül etmeğe dahi derler; yukâlu: أَذَمَّ بِهِ إِذَا تَهَاوَنَ Ve

إِذْمَامٌ [ižmâm] Zemm olunacak iş işlemek; yukâlu: أَذَمَّ الرَّجُلُ إِذَا أَتَى بِمَا يُذَمُّ عَلَيْهِ Ve davar yorulmağa dahi derler; yukâlu: أَذَمَّ بِهِ بَعِيرُهُ وَأَذَمَّتْ رِكَابُ الْقَوْمِ إِذَا أَعْيَتْ وَتَأَخَّرَتْ عَنْ جَمَاعَةِ الْإِبِلِ وَلَمْ تَلْحَقْ بِهَا Ve رِكَابٌ [rikâb] râ’nın kesriyle yük götüren develere derler.