اَلْإِدُّ [el-idd] (hemzenin kesri ve dâl’ın teşdîdiyle) ve
اَلْإِدَّةُ [el-iddet] (hâ ile) ʹAceb maʹnâsınadır ki murâd ʹacîb olan nesnedir, Türkîde tanak taʹbîr olunur. Ve haddi mütecâviz fazîʹ ve kabîh nesneye denir; yukâlu: جَاءَ بِإِدٍّ وَإِدَّةٍ أَيْ عَجَبٍ وَكَذَا أَمْرٍ فَظِيعٍ Ve âfet ve dâhiyeye denir. Ve ʹakl kabûl eylemeyecek münker nesneye denir. Cemʹi إِدَادٌ [idâd] gelir hemzenin kesriyle ve إِدَدٌ [ided] gelir, عِنَبٌ [ʹineb] vezninde. Ve
إِدٌّ [idd] Kahr ve galebe ve zor ve kuvvet maʹnâlarınadır.
اَلْإِدُّ [el-idd] (hemzenin kesriyle) ve
اَلْإِدَّةُ [el-iddet] Kezâlik belâ dâhiye maʹnâsına; ve minhu kavluhu taʹâlâ: ﴿لَقَدْ جِئْتُمْ شَيْئًا إِدًّا﴾ (مريم 89)
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı