Kamus-ı Muhit - التحلم maddesi

اَلتَّحَلُّمُ [et-teḩallum] (تَفَعُّلٌ [tefaʹʹul] vezninde) ve

اَلْإِنْحِلَامُ [el-inḩilâm] (إِنْفِعَالٌ [infiʹâl] vezninde) Bunlar da düş görmek maʹnâsınadır; yukâlu: تَحَلَّمَ الرَّجُلُ بِمَعْنَى حَلَمَ Ve

تَحَلُّمٌ [teḩallum] Yalandan rü΄yâ düzüp söylemek maʹnâsınadır; yukâlu: تَحَلَّمَ الْحُلْمَ إِذَا اسْتَعْمَلَهُ Kâle fi’l-Esâs تَحَلَّمَ فُلَانٌ إِذَا قَالَ حَلَمْتُ بِكَذَا وَهُوَ كَاذِبٌ Ve kâle İbnu’l-Ešamp;îr fi’n-Nihâye ve minhu’l-hadîsu: “مَنْ تَحَلَّمَ كُلِّفَ أَنْ يَعْقِدَ بَيْنَ شَعِيرَتَيْنِ” أَيْ قَالَ إِنَّهُ رَأَى فِي النَّوْمِ مَا لَمْ يَرَهُ يَقُالُ حَلَمَ بِالْفَتْحِ إِذَا رَأَىَ وَتَحَلَّمَ إِذَا ادَّعَى الرُّؤْيَا كَاذِبًا Yaʹnî “Bir adam yalan rü΄yâ nakl eylese âhirette iki arpa dânesini birbirine bitiştirmek teklîfiyle ʹukûbete dûçâr olur” ki ʹikâb-ı şedîdden kinâyedir, zîrâ rü΄yâ-yı sâdıka nübüvvetten cüz΄dür ve nübüvvet ancak vahy ile olur, pes kâzib fi’r-rü΄yâ olan şahs görmediği nesneyi Hak taʹâlâ kendisine gösterdiğini iddiʹâ eylemekle nübüvvetten dahi bir cüz΄ iʹtâ eylediğini iddiʹâ etmiş olur. Bu cihetle iftirâ΄ ʹalallâh olur, onun için yakazada kizb edenlerden eşedd ʹukûbete mazhar olurlar, zîrâ kizb ʹalallâh kizb ʹala’n-nâs şenîʹasından eşnaʹdır. İntehâ. Ve

تَحَلُّمٌ [teḩallum] Zâtında halîm olmayan adam güçle halîmlenmek ve hilm göstermek maʹnâsınadır; yukâlu: تَحَلَّمَ الرَّجُلُ إِذَا تَكَلَّفَ الْحِلْمَ Ve mevâşî tavlanmak maʹnâsınadır; yukâlu: تَحَلَّمَ الْمَالُ إِذَا سَمِنَ Ve çocuk ve keler ve çekirge makûlesi vücûdlanıp semirmeğe yüz tutmak maʹnâsınadır; yukâlu: تَحَلَّمَ الصَّبِيُّ وَالضَّبُّ وَالْجَرَادُ إِذَا أَقْبَلَ شَحْمُهُ

Vankulu Lugatı - التحلم maddesi

اَلتَّحَلُّمُ [et-teḩallum] (fethateynle ve lâm’ın zammı ve teşdîdiyle) Güçle halîmlik etmek; yukâlu: تَحَلَّمَ إِذَا تَكَلَّفَ الْحِلْمَ Ve

تَحَلُّمٌ [teḩallum] Oğlan yâhûd keler semirip eti derisine dolmağa dahi derler; yukâlu: تَحَلَّمَ الصَّبِيُّ وَالضَّبُّ إِذَا سَمِنَ وَاكْتَنَزَ