Kamus-ı Muhit - مخضرم maddesi

اَلْمُخَضْرَمُ [el-muḣaḋram] (ism-i mefʹûl bünyesiyle) Sünnet olmamış adama denir; yukâlu: رَجُلٌ مُخَضْرَمٌ إِذَا كَانَ لَمْ يَخْتَتِنْ Ve ʹömrünün nısfı Câhiliyye zamânında ve nısfı İslâm ʹahd ve evânında güzerân eden adama denir, ʹalâ-kavlin Câhiliyye ve İslâm’ı idrâk eden kimseye denir yâhûd Câhiliyye ve İslâm’ı müdrik olan şâʹire denir, Lebîd gibi; yukâlu: هُوَ مُخَضْرَمٌ وَهُوَ الْمَاضِي نِصْفُ عُمُرِهِ فِي الْجَاهِلِيَّةِ وَنِصْفُهُ فِي الْإِسْلَامِ أَوْ مَنْ أَدْرَكَهُمَا أَوْ شَاعِرٌ أَدْرَكَهُمَا Şârih der ki ḩulv ve mürr beyninde yâhûd hafîf ve sakîl beyninde olan su maʹnâsından me΄hûzdur. Ve ʹinde’l-baʹz خَضْرَمَةٌ [ḣaḋramet] katʹ maʹnâsına olmakla o maʹnâdan me΄hûzdur, lâkin mü΄ellif mühmeleteyn ile ve ḋâd-ı muʹceme ile de sebt eylemekle te΄emmül olunmak lâzımdır. İntehâ. Ve

مُخَضْرَمٌ [muḣaḋram] Pederi ebyaz ve kendi esved olan kimseye denir; yukâlu: هُوَ مُخَضْرَمٌ أَيْ أَسْوَدُ أَبُوهُ أَبْيَضُ Ve nâkısü’l-haseb olan adama denir. Ve مُخَضْرَمُ النَّسَبِ [muḣaḋram] bir adamın oğul edindiği kimseye denir ki oğulluk taʹbîr olunur. Ve pederi mechûl olan yâhûd veled-i serârîye ıtlâk olunur. Ve şol ete denir ki erkek davar eti midir yoksa dişi davar eti midir nâ-maʹlûm ola; yukâlu: لَحْمٌ مُخَضْرَمٌ إِذَا كَانَ لَا يُدْرَى أَمِنْ ذَكَرٍ أَمْ مِنْ أُنْثَىVe tatsız nâ-hoş taʹâma denir; yukâlu: طَعَامٌ مُخَضْرَمٌ أَيْ تَافِهٌ Ve sakîl ve hafîf beyninde miyâne olan suya denir.

Vankulu Lugatı - مخضرم maddesi

اَلْمُخَضْرَمُ [el-muḣaḋrem] (mîm’in zammı ve ḣâ’nın ve râ’nın fethiyle) Şol ettir ki mechûlü’l-hâl ola yaʹnî erkek davar eti midir yâhûd dişi davar eti midir bilinmeye. Ve

مُخَضْرَمٌ [muḣaḋrem] Kezâlik şol şâʹire derler ki zamân-ı câhiliyetle zamân-ı İslâm’a erişmiş ola, Lebîd gibi meselâ. Ve

مُخَضْرَمُ النَّسَبِ [muḣaḋremu’n-neseb] Şol kimsedir ki bir kimse onu oğul edinmiş ola.