اَلنِّقْضُ [en-niḵḋ] (nûn’un kesriyle) مَنْقُوضٌ [menḵûḋ] maʹnâsınadır ki binânın yıkıntısına ve ipin bozuntusuna denir; yukâlu: هُوَ نِقْضُ الْبِنَاءِ وَالْحَبْلِ أَيْ مَنْقُوضُهُ Ve نِفْضٌ [nifḋ] maʹnâsınadır ki fâ’yladır, niteki zikr olundu. Ve seyr ve sefer sebebiyle mehzûl ve zebûn olmuş deveye denir, erkeğine ve dişisine denir, ʹalâ-kavlin dişisine نِقْضَةٌ [niḵḋat] denir hâ’yla. Ve kıl çadır ve kilim makûlesinin şol bozuntusuna denir ki müceddeden eğrilir ola; bunda fethateynle de câ΄izdir. Ve mantar bitip çıkan yerin iki tarafa avrılan toprağına ve kışrına denir. Cemʹi أَنْقَاضٌ [enḵâḋ] ve نُقُوضٌ [nuḵûḋ] gelir. Ve
نِقْضٌ [niḵḋ] Kuş piliçlerinin ve ʹakrebin ve kurbağanın ve tavşancıl kuşunun ve devekuşunun ve bıldırcın ve yelve kuşlarının ve doğanın ve ada tavşanının ve kertenkelenin ve insânın mafsallarının seslerine denir.
اَلْأَنْقَاضُ [el-enḵâḋ] (hemzenin fethiyle) Cemʹi, arık develer maʹnâsına. Ve
نِقْضٌ [niḵḋ] Şol yere derler ki mantar bitmesi karîb olmağın yarıla. Ve
نِقْضٌ [niḵḋ] Bir nesnenin yıkıntısına dahi derler, مَنْقُوضٌ [menḵûḋ] maʹnâsına, نِكْثٌ [nikšamp;] gibi veznen ve maʹnen.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı