اَلتَّنَجُّحُ [et-teneccuḩ] (تَفَعُّلٌ [tefaʹʹul] vezninde) ve
اَلْإِسْتِنْجَاحُ [el-istincâḩ] Bir kimseden kendi hâcetini revâ eylemesini istemek maʹnâsınadır; yukâlu: تَنَجَّحَ الْحَاجَةَ وَاسْتَنْجَحَهَا إِذَا تَنَجَّزَهَا Kâle fi’l-Esâs إِسْتَنْجَحَنِي حَاجَتَهُ وَبِاللهِ أَسْتَفْتِحُ وَإِيَّاهُ أَسْتَنْجِحُ Ve تَنَجُّزٌ [teneccuz] kazâ-i hâceti taleb eylemek maʹnâsına olmakla Ṡiḩâḩ müterciminin burada ve تَنَجُّزٌ [teneccuz] mâddesinde hâcet bitirmek maʹnâsına tercemeleri nâ-becâdır. Hattâ yine Zemaḣşerî, Esâs’ta إِسْتَنْجَحَهُ hâcet revâ-kerden hvâst ez-vey” yaʹnî “ondan hâceti revâ etmeyi istedi” ʹunvânıyla ve Miṡbâḩ’ta تَنَجَّزَ الْحَاجَةَ إِذَا طَلَبَ قَضَاءَهَا مِمَّنْ وَعَدَهُ إِيَّاهَا ʹunvânıyla tefsîr eylemiştir.
اَلتَّنَجُّحُ [et-teneccuḩ] (fethateynle ve cîm’in zammı ve teşdîdiyle) ve
اَلْإِسْتِنْجَاحُ [el-istincâḩ] (hemzenin ve tâ’nın kesriyle) Kezâlik hâcet bitirmek; yukâlu: تَنَجَّحْتُ الْحَاجَةَ وَاسْتَنْجَحْتُهَا إِذَا تَنَجَّزْتَهَا Ve تَنَجُّزٌ [teneccuz] nûn’un fethi ve cîm’in zammı ve teşdîdiyle ve zâ-i muʹceme ile bir nesneyi bitirmeğe derler.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı