Kamus-ı Muhit - الإصطفلين maddesi

اَلْإِصْطَفْلِينَ [el-iṡṯaflîn] (جِرْدَحْلِينٌ [cirdaḩlîn] vezninde ki yâ΄ ve nûn ziyâdesiyledir) Sebzevâttan havuca denir; müfredi إِصْطَفْلِينَةٌ [iṡṯaflînet]tir. كَمَا وَرَدَ فِي كِتَابِ مُعَاوِيَةَ إِلَى قَيْصَرَ وَبَلَغَهُ أَنَّهُ أَرَادَ أَنْ يَغْزُوَ بِلَادَ الشَّامِ أَيَّامَ فِتْنَةِ صِفِّينَ لَئِنْ تَمَّمْتَ عَلَيَّ مَا بَلَغَنِي مِنْ عَزْمِكَ لَأُصَالِحَنَّ صَاحِبِي وَلَأَكُونَنَّ مُقَدِّمَتَهُ إِلَيْهِ وَلَأَجْعَلَنَّ الْقُسْطَنْطِنِيَّةَ الْبَخْرَاءَ حُمَمَةً سَوْدَاءَ وَلَأَنْتَزِعَنَّكَ مِنَ الْمُلْكِ إِنْتِزَاعَ الْإِصْطَفْلِينَةِ وَلَأَرُدَّنَّكَ إِرِّيسًا مِنَ الْأَرَارِسَةِ تَرْعَى الدَّوْبَلَ، أَيْ اِنْتِزَاعَ الْجَزَرَةِ Yaʹnî Muʹâviye, Emîrü’l-mü΄minîn İmâm ʹAlî kerremallâhu vechehu hazretleriyle Ṡiffîn melhamesine meşgûl iken kayser-i Rûm Şâm üzere hücûm kasdında olmakla Muʹâviye tehdîdi hâvî mersûm tarafına işbu nâmeyi irsâl eyledi. Mefhûmu budur ki “Eğer sen mesmûʹum olduğu üzere Şâm üzere ʹazmini tetmîm ve tahkîk eder isen sâhibimle yaʹnî Hazret-i Murtaḋâ ile musâlaha edip baʹdehu mukaddime-i ʹasker-i müşârünileyh olarak üzerine varıp billâhi’l-kerîm pâyitahtın olan Ḵosṯanṯiniyye-i baḣrâyı yakıp yıkıp siyâh kömür ederim ve seni memleketinden yerden havuç çekilip koparıldığı [gibi] çekip kopardıktan sonra seni hınzîr çobanı ederim. Kaldı ki Ḵosṯanṯiniyye’yi baḣrâ΄ ile tavsîfi sâhil-i bahrde olmakla kesîrü’l-ebhire olduğuna mebnîdir. Ve İbn Esîr, إِصْطَفْلٌ kelimesini dahi Şâmiyye’den ʹadd eylemiştir.