Kamus-ı Muhit - الإهتداء maddesi

اَلتَّهَدِّي [et-teheddî] (تَفَعُّلٌ [tefaʹʹul] vezninde) ve

اَلْإِهْتِدَاءُ [el-ihtidâ΄] (إِفْتِعَالٌ [iftiʹâl] vezninde) Delâlet ve irşâdı kabûlle hidâyetlenip doğru yola gitmek maʹnâsınadır ki mutâviʹlerdir; yukâlu: هَدَاهُ فَتَهَدَّى وَاهْتَدَى Ve mutâviʹ olmayarak istiʹmâl olunur ki bi-nefsihi doğru yol bulmak ve doğru yola gitmek maʹnâsına olur; yukâlu: هُوَ لَا يَهْدِي الطَّرِيقَ ثُلَاثِيًّا وَلَا يَهْتَدِي وَلَا يَهَدِّي بِفَتْحِ الْيَاءِ وَالْهَاءِ وَكَسْرِ الدَّالِ الْمُشَدَّدَةِ وَلَا يَهِدِّي بِفَتْحِ الْيَاءِ وَكَسْرِهَا مَعَ كَسْرِ الْهَاءِ وَالدَّالِ الْمُشَدَّدَةِ أَيْ لَا يَكُونُ مُهْتَدِيًا Burada يَهَدِّي kelimesi ki yâ’nın ve hâ’nın fethi ve dâl-ı müşeddede iledir, aslı يَهْتَدِي idi, tâ΄ dâl’a idgâm olunup tâ’nın fethasıyla hâ΄ meftûh oldu.İkinciye göre iltikâ΄-i sâkineyn için hâ΄ meksûr oldu. Ve üçüncüye göre hâ’nın kesresine ittibâʹan yâ΄ meksûr oldu. Kâle’ş-şârih ve minhu kavluhu taʹâlâ: ﴿أَفَمَنْ يَهْدِي إِلَى الْحَقِّ أَحَقُّ أَنْ يُتَّبَعَ أَمَّنْ لَا يَهِدِّي إِلَّا أَنْ يُهْدَى﴾ اَلْآيَة أَيْ أَمِ الَّذِي لَا يَهْتَدِي إِلَّا أَنْ يُهْدَى مِنْ قَوْلِهِمْ هَدَى بِنَفْسِهِ أَيِ اهْتَدَى Ve

إِهْتِدَاءٌ [ihtidâ΄] Gelini güveyi evine gönderip gerdek eylemek maʹnâsınadır; yukâlu: إِهْتَدَى الْعَرُوسَ إِلَى بَعْلِهَا أَيْ زَفَّهَا إِلَيْهِ Ve sâ΄ire takaddüm eylemek maʹnâsına müstaʹmeldir; yukâlu: إِهْتَدَى الْفَرَسُ الْخَيْلَ إِذَا صَارَ فِي أَوَائِلِهَا

Vankulu Lugatı - الإهتداء maddesi

اَلْإِهْتِدَاءُ [el-ihtidâ΄] (hemzenin ve tâ’nın kesri ve elifin meddiyle) Doğru yola gitmek, هُدَى [hudâ] maʹnâsına. Ve Bârî taʹâlâ ﴿فَإِنَّ اللهَ لَا يَهْدِي مَنْ يُضِلُّ﴾ (النحل، 37) dediği kavlinde Ferrâ eyitti: لَا يَهْدِي [lâ yehdî] لَا يَهْتَدِي [lâ yehtedî] maʹnâsınadır.