Kamus-ı Muhit - التسبيخ maddesi

اَلتَّسْبِيخُ [et-tesbîḣ] (تَفْعِيلٌ [tefʹîl] vezninde) Tahfîf maʹnâsınadır; zikri âtî سَبِيخٌ [sebîḣ]-i kutndan me΄hûzdur; yukâlu: سَبَّخَ اللهُ عَنْكَ الْحُمَّى تَسْبِيخًا أَيْ خَفَّفَهَا Ve teskîn maʹnâsınadır; yukâlu: سَبَّخَ اللهُ الْحَرَّ أَيْ سَكَّنَهُ Ve hallâclanmış penbe ve yün makûlesini eğirmek için uzun uzun dürmek maʹnâsınadır; yukâlu: سَبَّخَ الْقُطْنَ وَنَحْوَهُ إِذَا لَفَّهُ يَعْنِي لِتَغْزِلَهُ الْمَرْأَةُ Ve damar vecaʹdan nâşî şiddetle atmaktan ve ağrıdan sâkin olmak maʹnâsınadır ki râhata münkalib olur; yukâlu: سَبَّخَ الْعِرْقُ إِذَا سَكَنَ مِنْ ضَرَبَانٍ وَأَلَمٍ Kâle’ş-şârih سَمِعْتُ أَعْرَابِيًّا يَقُولُ اَلْحَمْدُ للهِ عَلَى تَسْبِيخِ الْعِرْقِ وَإِسَاغَةِ الرِّيقِ Ve meşgaleden fârig ve hâlî olmak maʹnâsınadır; yukâlu: سَبَّخَ الرَّجُلُ إِذَا كَانَ فَارِغًا Ve nevm-i şedîd maʹnâsınadır; yukâlu: سَبَّخَ الرَّجُلُ إِذَا نَامَ شَدِيدًا Ve ıssı sâkin olmak maʹnâsınadır; yukâlu: سَبَّخَ الْحَرُّ إِذَا سَكَنَ وَفَتَرَ

Vankulu Lugatı - التسبيخ maddesi

اَلتَّسْبِيخُ [et-tesbîḣ] (ʹalâ-vezni اَلتَّكْرِيم [et-tekrîm]) Belâyı tahfîf etmeğe derler; yukâlu: سَبَّخَ اللهُ عَنْكَ الْحُمَّى derler; ey: خَفَّفَهَا Ve fi’l-hadîsi: “أَنَّهُ عَلَيْهِ السَّلَامُ قَالَ لِعَائِشَةَ رضي الله عنها حِينَ دَعَتْ عَلَى سَارِقٍ سَرَقَهَا لَا تُسَبِّخِي عَنْهُ بِدُعَائِكِ عَلَيْهِ” أَيْ لَا تُخَفِّفِي عَنْهُ إِثْمَهُ Ve

تَسْبِيخٌ [tesbîḣ] Issının şiddeti sâkin olmağa dahi derler, فُتُورُ حَرٍّ maʹnâsına; yukâlu: سَبَّخَ الْحَرُّ إِذَا فَتَرَ وَخَفَّ Ve kavî olan nevme dahi derler. Ebû ʹAmr eyitti: سَبْخٌ [sebḣ] nevme ve nevmden uyanıp fârig olmağa dahi derler, nitekim baʹzılar “إِنَّ لَكَ فِي النَّهَارِ سَبْخًا طَوِيلًا” (المزمل 7) kırâ΄at etmişler, فَرَاغًا طَوِيلًا maʹnâsına.