اَلضَّخْمُ [eḋ-ḋaḣm] (ḋâd’ın fethi ve ḣâ-yı muʹcemenin sükûnuyla) ve
اَلضَّخَمُ [eḋ-ḋaḣam] (fethateynle) ve
اَلْأَضْخَمُ [el-aḋḣam] (أَحْمَدُ [aḩmed] vezninde ve mîm’in teşdîdiyle câ΄izdir. Şârihin beyânına göre teşdîd hâlet-i vakfta eşʹâra mahsûstur, zîrâ baʹzı ʹArab mâ-kabli müteharrik olan harf üzere vakf eyledikte onu müşedded eder) ve
اَلضُّخَامُ [eḋ-ḋuḣâm] (غُرَابٌ [ġurâb] vezninde) İri ve kaba ve ʹazîm olan şey΄e denir, ʹalâ-kavlin ʹazîmü’l-cirm kesîrü’l-lahm olan insân ve hayvâna denir; yukâlu: هُوَ ضَخْمٌ وَضَخَمٌ وَأَضْخَمُ وَأَضْخَمُّ وَضُخَامٌ أَيْ عَظِيمٌ أَوْ عَظِيمُ الْجِرْمِ كَثِيرُ اللَّحْمِ Şârih der ki bunlar bi’l-cümle vasftır. Ve vezn-i evvelin cemʹi ضَخْمَاتٌ [ḋaḣmât] gelir, kezâlik ḣâ’nın sükûnuyla, zîrâ sıfattır, ʹayn’ın tahrîki isme mahsûstur. İntehâ.
اَلْأَضْخَمُ [el-aḋḣam] (hemzenin ve ḣâ’nın fethiyle) Ziyâde fermûde olan nesne; yukâlu: هَذَا أَضْخَمُ مِنْهُ Ve gâh olur âhirin şiʹrde müşedded kılarlar, hâlet-i vakfta, zîrâ tâ΄ife-i ʹArabdan baʹzı kaçan mâ-kabli müteharrik olan harf üzere vakf eylese onu müşedded kılar; yekûlûne: هَذَا مُحَمَّدّ وَعَامِرّ وَجَعْفَرّ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı