اَلْأَرْبَاضُ [el-erbâḋ] (hemzenin fethiyle) Cemʹi, pâlân ipleri ve bağırsaklar maʹnâsına. Ve
رَبَضُ الْمَدِينَةِ [rebaḋu’l-medînet] Şehrin çevresi. Ve
رَبَضُ الْغَنَمِ [rebaḋu’l-ġanem] Koyun yatağı. Ve
رَبَضُ الرَّجُلِ [rebaḋu’r-recul] Recülün ʹavreti, زَوْجَةٌ [zevcet] maʹnâsına. Ve her nesne ki ona rücûʹ eder beytûtet mahallinde gerek ev gerek gayrı nesne. Bu sebebden insânın gıdâsına kifâyet edip sulbün ikâmet eden süte رَبَضٌ [rebaḋ] dediler. Ve fi’l-meseli: “مِنْكُ رَبَضُكَ وَإِنْ كَانَ سَمَارًا” Yaʹnî “Ehlin ve hademin sendendir her ne denli mukassır dahi olurlar ise.” Ve bu ʹArabların “أَنْفُكَ مِنْكَ وَإِنْ كَانَ أَجْدَعَ” dedikleri gibidir. Ve سَمَارٌ [semâr] sîn’in fethiyle suyu çok olan süt ve أَجْدَعُ [ecdaʹ] kesilmiş burun maʹnâsınadır. Ve
رَبَضٌ [rebaḋ] (fethateynle) Bir nesnenin etrâfı.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı