Kamus-ı Muhit - الإسقاء maddesi

اَلسَّقْيُ [es-saḵy] (sîn’in fethi ve ḵâf’ın sükûnuyla) ve

اَلتَّسْقِيَةُ [es-tesḵiyet] (تَأْدِيَةٌ [te΄diyet] vezninde) ve

اَلْإِسْقَاءُ [el-isḵâ΄] (hemzenin kesriyle) Suvarmak ve su içirmek maʹnâsınadır; yukâlu: سَقَاهُ سَقْيًا وَسَقَّاهُ تَسْقِيَةً وَأَسْقَاهُ إِسْقَاءً بِمَعْنًى Baʹzılar bunları fark edip dediler ki سَقْيٌ [saḵy] ve تَسْقِيَةٌ [tesḵiyet] su içirmeğe ve إِسْقَاءٌ [isḵâ΄] suya delâlet eylemeğe mahsûstur; tekûlu: سَقَاهُ سَقْيًا وَسَقَّاهُ تَسْقِيَةً وَهُمَا بِالشَّفَةِ وَأَسْقَاهُ إِسَقْاءً إِذَا دَلَّهُ عَلَى الْمَاءِ Ve baʹzılar dedi ki إِسْقَاءٌ [isḵâ΄] suvarmak maʹnâsınadır; tekûlu: أَسْقَى مَاشِيَتَهُ وَأَرْضَهُ أَيْ سَقَاهُمَا Ve ʹinde’l-baʹz سَقْيٌ [saḵy] ve إِسْقَاءٌ [isḵâ΄] bir kimseye tenâvül için su taʹyîn eylemek maʹnâsınadır; yukâlu: سَقَاهُ وَأَسْقَاهُ إِذَا جَعَلَ لَهُ مَاءًve yukâlu: سَقَاهُ اللهُ الَغْيَثَ أَيْ أَنْزَلَهُ لَهُ Ve yukâlu: سَقَى زَيْدٌ عَمْرًا أَيِ اغْتَابَهُ Yaʹnî “ʹAmr’ı fasl ve gıybet eyledi.” Bu taʹbîr bizim ıstılâhımızda dahi zebân-zededir; ve yukâlu: أَسْقَاهُ اللهُ الْغَيْثَ وَأَسْقَى زَيْدٌ عَمْرًا ve yukâlu: سُقِيَ قَلْبُهُ عَدَاوَةً عَلَى الْمَجْهُولِ أَيْ أُشْرِبَVe

تَسْقِيَةٌ [tesḵiyet] Bir adama سَقَاكَ اللهُ yâhûd سُقْيًا لَكَ diye duʹâ eylemek maʹnâsınadır ki istinzâl-i rahmettir; yukâlu: سَقَّاهُ أَيْ قَالَ لَهُ سَقَاكَ اللهُ أَوْ سُقْيًا لَكَ وَيُقَالُ فِيهِ أَسْقَاهُ Ve

إِسْقَاءٌ [isḵâ΄] Bir adama su tulumu vermek yâhûd tulum yapmak için deri vermek maʹnâsınadır; yukâlu: أَسْقَاهُ إِذَا وَهَبَ لَهُ سِقَاءً مَعْمُولًا أَوْ إِهَابًا لِيَتَّخِذَهُ سِقَاءً

Vankulu Lugatı - الإسقاء maddesi

اَلْإِسْقَاءُ [el-isḵâ΄] (hemzenin kesri ile) Bi-maʹnâhâ; tekûlu: سَقَيْتُ فُلَانًا وَأَسْقَيْتُهُ إِذَا قُلْتَ لَهُ سَقْيًا Ve

إِسْقَاءٌ [isḵâ΄] Yağmur suyuyla suvarmağa dahi derler; yukâlu: أَسْقَاهُ اللهُ الْغَيْثَ Ve

إِسْقَاءٌ [isḵâ΄] Davarı ve yeri suvarmağa derler. Ve

سَقْيٌ [saḵy] İnsânı suvarmağa derler; yukâlu: سَقَيْتُهُ لِشَفَتِهِ وَأَسْقَيْتُهُ لِمَاشِيَتِهِ وَأَرْضِهِ